میراث آریا: در سال ۲۰۱۱، مایکل دی. فراچتی، استاد انسان‌شناسی دانشگاه واشنگتن، پروژه‌ای پژوهشی را در محوطه باستانی تاشبولاک، شهری متعلق به امپراتوری قراخانیان آغاز کرد. امپراتوری قراخانیان، یک خانات ترکی کارلوک بود که از قرن نهم تا اوایل قرن سیزدهم میلادی در آسیای میانه حکم‌فرمایی می‌کرد.

قراخانیان، شهر تاشبولاک را در قرون هشتم تا یازدهم میلادی در دره‌ای در ارتفاعات مَل‌گوزار، شاخه‌ای از رشته‌کوه پامیر، تأسیس کردند. این شهر در ارتفاعی بیش از ۲ هزار متر از سطح دریا قرار دارد، ارتفاعی که تنها ۳ درصد از جمعیت امروزی جهان در آن زندگی می‌کنند.

پس از سال‌ها حفاری توسط فراچتی و همکارانش، شهری دیگر در مجاورت تاشبولاک کشف شد که به توگونبولاک شهرت یافت. به دلیل دورافتادگی و شرایط نامناسب کشاورزی، به نظر می‌رسد که هر دو شهر از طریق تجارت در مسیر جاده ابریشم و از مراکز بزرگ تجاری در ازبکستان و چین تأمین می‌شدند.

برای درک بهتر وسعت تاشبولاک و توگونبولاک، پژوهشگران از فناوری سنجش از راه دور لیدار (LiDAR) برای نقشه‌برداری از منظر باستان‌شناختی استفاده کردند که منطقه‌ای به وسعت تقریبی ۱۳۲ هکتار (۱.۳ کیلومتر مربع) را پوشش می‌داد.

سپس با استفاده از یک الگوریتم نیمه‌خودکار تحلیل سطحی، ویژگی‌های باستانی‌ای که با چشم غیرمسلح قابل رؤیت نبودند را شناسایی کردند که شامل منظره‌ای شهری متراکم و نشانه‌هایی پنهان از دیوارهای خطی، استحکامات، تراس‌ها و سازه‌های متعدد بود.

به گفته نویسندگان مطالعه، شهرهای تاشبولاک و توگونبولاک ما را وادار می‌کنند تا در مورد مکان‌های بهینه برای ایجاد شهر در مناطق به اصطلاح «پیرامونی» تجدید نظر کنیم؛ چراکه این مناطق ممکن است نقشی مهم‌تر از آنچه قبلاً تصور می‌شد، در تجارت دوران باستان داشته باشند.

نویسندگان این مطالعه اظهار کردند: تا پیش از این، سرزمین‌های مرتفع جاده ابریشم در دوران باستان به عنوان موانعی برای ارتباطات شرق و غرب یا صرفاً به عنوان حوزه‌های پیرامونی یک جهان عشایری دیده می‌شدند که بین واحه‌های کم‌ارتفاع و مراکز شهری تجارت و ارتباط قرار داشتند.

انتهای پیام/